Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

Ρυάκια και Χείμαρροι.

Μικρά ρυάκια συναισθήματος 
γεννιούνται στο σώμα μου
και με αργές, ψιθυριστές φωνούλες μου μιλάνε.

ΕρωτόλογαΒρισιέςΕρωτόλογαΒρισιέςΕρωτ

Κι ύστερα χείμαρροι  γίνονται
και γραμμές σκάβουν πάνω μου.

ΣεθέλωΔενπρέπειτόσοΣεθέλωΔενπρέπειτόσοΣεθέλωΔεν

Δεν εκρέουν τα πάντα στη θάλασσα.
Το ξέρω.
Το ξέρω όταν σκέφτομαι την πραγματικότητά μας.
Μερικές φορές χρειάζεται κάτι πιο απέραντο 
από μια θάλασσα,
από έναν ωκεανό,
να χωρέσει 
τα ρυάκια και τους χειμάρρους μας. 

Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010

restart

Δεν θέλω να γίνω το μίζερο πλάσμα που υπήρξα κάποτε στη ζωή μου
Ανακατεύθυνση πατάω αλλά έχει κρασάρει το σύστημα 
restart
reboot
θα σε συνθλίψω δυνάστη εαυτέ μου
μου το υπόσχομαι

Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2010

La Femme Parallel

She sent me to the clouds,
She showed me the stars.

Always losing herself a bit, in the clouds.
Always losing herself a bit, in the stars.


Self Portrait 11.09.2010

Κυριακή 22 Αυγούστου 2010

Ready, Steady, Cook

Γεια σου κόσμε (μου)!

Επειδή είμαι πολύ ζηλιάρα γκόμενα (όσοι με ξέρετε είχατε την τύχη -ατυχία- να το διαπιστώσετε) 
κ επειδή πολύ της μοδός έχουν γίνει τα μαγειρευτικά (yeah biatch, that's what you heard) μπλόγκια, αποφάσισα να σας κάνω κ εγώ την τιμή να ανεβάσω ένα ποστ με κάτι βαθιά αξιόλογο που μαγείρεψα σήμερις.

Μια σούπα.
Αμέ μια σούπα χμμ μαρεστρόνε; καπεστρόνε; κάτι στρώνε τέλος πάντων.
Τα υλικά απλά , μπορούν να βρεθούν στην κουζίνα κάθε νοικοκυράς κ να μαγειρευτούν με μεράκι κ φροντίδα με αποτέλεσμα να γίνουν μούρλια. 
Μπιζελάκια, ένα κρεμμύδι, δύο καρότα, πιπεριές κόκκινη κ πράσινη, μία πατάτα, μαύρα φασόλια, καλαμπόκι κ κοφτό μακαρονάκι τα βασικά συστατικά. 
Τα ψιλοκόβουμε, τα ρίχνουμε στην κατσαρόλα μαζί με τρία ποτήρια νερό, ρίχνουμε αλάτι πιπέρι,ελάχιστο ελαιόλαδο, λίγο βασιλικό, δεντρολίβανο κ ότι άλλο μυρωδικό γουστέρνουμε κ τα αφήνουμε να βράσουν γύρω στα δέκα λεπτά σε χαμηλή φωτιά. 
Για ακόμη περισσότερη απόλαυση, προσθέτουμε έναν έτοιμο κύβο λαχανικών-μυρωδικών κ ανακατεύουμε. 
Αφου βράσει το κατεβάζουμε από τη φωτιά προσθέτουμε λεμόνι κ το καταναλώνουμε ζεστό.






Βέβαια αν είστε τρελοί μάγκες (just like me, dude) μπορείτε εναλλακτικά να μαγειρέψετε με τον εξής τρόπο την καταπληκτική αυτή σούπα μινεστρόνε.

Μπαίνετε στο σούπερ μάρκετ, 
αγοράζετε ένα φάκελο με έτοιμη σούπα μι-νε-στρο-νε, 
επιστρέφεται στο σπίτι σας,
τη βάζετε στο ντουλάπι κ την ξεχνάτε,
επιστρέφεται ένα άλλο άκυρο βράδυ από απογευματινό καφε-μπύρα κ αύριο δουλεύεται πρωί,
δεν θέλετε να βράζετε μακαρόνια κ μαλακίες,
ψάχνετε στα ντουλάπια κ βρίσκετε τον ξεχασμένο φάκελο μι-νε-στρο-νε,
τον ρίχνετε στην κατσαρόλα με τρία ποτήρια νερό,
βάζετε το διακόπτη στο τρία,
η πίσω μεριά του φακέλου λέει πέντε λεπτά με συνεχές ανακάτεμα αλλά εσείς το ξεχνάτε γιατί σερφάρετε στο φεισμπουκ κ το αφήνετε στη μοίρα του κανά δεκάλεπτο να μάθει να ανακατεύεται μόνο του ,
επιστρέφετε,
σβήνετε το μάτι,
ρίχνετε άπειρο λεμόνι κ γιαούρτι μπας κ στρώσει,
δύο γραμμές για στόμα κ μύτη κ έτοιμος ο Κούκι. 



ΥΓ Μίνα αφιερωμένο



Σάββατο 13 Μαρτίου 2010

Το καλύτερο σημείο.

Υπάρχει ένας μύθος που λέει
πως ένα ανοιχτό βιβλίο δίπλα σου την ώρα που κοιμάσε,
επιτρέπει στην ιστορία να σε ρουφήξει
και να γίνεις πραγματικότητά της.
Κάθε βράδυ ξαπλώνω έχοντας δίπλα στο μαξιλάρι μου
ανοιχτό ένα βιβλίο στο καλύτερο σημείο.

Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2010

Οι εποχές μου πέρασαν

Ήταν άνοιξη και νόμιζα πως ήξερα.
Νόμιζα πως τα σχέδια υπάρχουν,
δημιουργούνται για να υλοποιούνται.
Πως ένα τακτικό μυαλό,
βάζει τα πάντα σε τάξη και τα κάνει πραγματικότητα.

Κι ύστερα ήταν καλοκαίρι.
Δεν είμαι σίγουρη μα νομίζω πως ήταν καλοκαίρι.
Και σκεφτόμουν:
‘Να τώρα γράφω το άλφα
και δες όλα παίρνουν σχήμα σιγά-σιγά.

Και το φθινόπωρο…
Άλλαζα χωρίς να γνωρίζω αν όντως δημιουργώ αλήθειες,
ή αν απλώς ρίχνω τα φύλλα μου περιμένοντας το χειμώνα.

Ο χειμώνας
Ήρθε χωρίς προειδοποίηση
Και ήταν ο πιο δραστικός απ’ όλες τις εποχές!
Δεν με ρώτησε αν ήμουν έτοιμη.
Απλώς χιόνισε και έβγαλε κρύο.
Και δεν υπήρχε πια η βούληση,
ήμουν απλώς ένα γυμνό δέντρο.
Μονάχα κλωνάρια που ψάχνουν τρόπο να προστατευτούν.

Ο χειμώνας.

Είναι το ωμέγα.
Το τέλος της αλφαβήτας
Δεν είναι η συνέχεια αριθμών που αγγίζουν το άπειρο.
Μία τελεία.

Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2010

Ένα ανάπηρο ερωτικά 15άχρονο αγόρι

Είμαι ένα -ανάπηρο ερωτικά- 15άχρονο αγόρι.
Και όλα όσα πέρασα
Από έφηβη ακόμη
μέχρι να μάθω,
ποιές είναι οι τακτικές του έρωτα,
ποιά η γραμμή προσέγγισης,
ποιό το πρωτόκολλο,
αχρήστευσαν σε μία μέρα
σε μια στιγμή καλύτερα.
Και είμαι τώρα ένα –ανάπηρο ερωτικά- 15άχρονο αγόρι
Αδαής
Αδύναμη
Τα τείχη μου γεμάτα τρύπες
Χωρίς σχέδιο
Ξαναμμένη
Και μαζοχιστικά απολαμβάνω το καθένα από τα χαρακτηριστικά αυτά
Και μόνο κάποιες φορές αναρωτιέμαι
Θα κρατήσει αρκετά η έξαψη του καινούργιου;
Για πόσο θα αισθάνομαι ένα 15άχρονο αγόρι;
Έστω και αν είναι ένα ανάπηρο ερωτικά 15άχρονο αγόρι.


blogger template by lovebird