Παρασκευή 16 Μαΐου 2008

Αλχημίες Θανάτου

Κάθε μέρα ξεχνάς και κάτι.
Σου διαφεύγουν ακόμη λες , λεπτομέρειες.
Ανία είναι
ή μήπως άνοια;
Από αυτή , τη γεροντική.

Κατά βάθος
το παλέυεις μοναχός σου
Να ξεχάσεις όσα σε παιδεύουν.
Να εκνευρίσεις προσπαθείς τις μνήμες σου
μπας και καταφέρεις να προχωρήσεις.
Λίγο μακρύτερα
μα και λίγο πιο αργά.
"Για σιγουριά."

Με ποιό ναρκωτικό σβήνες γρηγορότερα;
Το ψάχνεις αδώ και χρόνια
δοκιμές κάνεις,
σαν άλλος αλχημιστής θανάτου.
Μα ακόμη να καταλήξεις σε μιαν απάντηση.
Γιατί στ΄αλήθεια
το πιο σίγουρο ναρκωτικό
είναι η αγάπη.
Μα ούτε που σου πέρασε από το νου.

Σάββατο 3 Μαΐου 2008

/

Σε άφησα να ξαπλώσεις στο κρεβάτι μου
Δίπλα μου
Όλο το βράδυ

Μα ήσουν ξένος
Και ξένος έμεινες

Και ύστερα

Κοιμήθηκα αγκαλιά με τη μυρωδιά σου
Ρούφηξα κάθε ίχνος της από το μαξιλάρι
Μέχρι που χάθηκε.
Σαν να μην υπήρξε ποτέ
Σαν να μην υπήρξες ποτέ

Μικρή άθλια γυναίκα έγινα,
Μα έκανα πως το παραβλέπω.

Και για μια στάλα μυρωδιάς ακόμη,
Θα ξαναγινόμουν.
Μια άθλια μικρή γυναίκα.
Για σένα.

Σ’αγαπώ μα
Άντε και γαμήσου.


(έχω πρόβλημα συγκέντρωσης
και πρόβλημα γενικώς
και σε αντιπαθώ για αυτό -το "μισώ" δεν μπόρεσα να το ξεστομίσω-
και για πολλά άλλα)


blogger template by lovebird