Λόγχη

Το κακό είναι ότι κανείς συνηθίζει.

Αυτό είναι το χειρότερο.

Δε μας μένει καιρός να πενθούμε μια απουσία.

Σε ξεχνώ και κάτι μέσα μου αντιστέκεται,

στρίβει,

γίνεται λόγχη,

γίνεται λόγχη και με τρυπά.

Βουλιάζεις.

Και μαζί βουλιάζω και εγώ.

Είμαστε και οι δυο χωρίς ελπίδα.

Εσύ είσαι νεκρός που ζωντανεύει.

Εγώ ένας ζωντανός που πεθαίνει...

Είναι πιο εύκολο.

Είναι πιο εύκολο απ' ότι πίστευες...
Να αρχίσεις να στενεύεις
τα χρονοδιαγράμματα σου.
Ή τα χρονοδιαγράμματα σου
να αρχίσουν να στενεύουν εσένα...
Να αρχίσεις να αμφιβάλεις για τις πράξεις, τα λόγια, τα αισθήματά σου.

Είναι πιο εύκολο απ' ότι φαντάζεσαι...
Να αρχίσεις να μεταλλάσσεσαι σε κάτι ξένο.
Ή κάτι ξένο να αρχίσει να μεταλλάσσεται σε εσύ.
Να αρχίσεις να υιοθετείς συμπεριφορές που απεχθανόσουν, που κατέκρινες, που πολεμούσες.

Είναι πιο εύκολο απ' ότι πίστευες.
Ή είναι πιο εύκολο απ΄ότι πίστευα.

Δυο τελείες.

Γαμώτο.
Πονάει.

The Cat Person Vol.2 "Life"

Είμαι η μεγαλύτερη κόρη μιας εξαμελούς οικογένειας.
Μεγάλωσα και μεγαλώνοντας μεγάλωνα και τα αδέλφια μου.
Η σχέση της οικογένειάς μου με τα ζώα είναι κάτι περισσότερο από άριστη.
Μεγάλωσα και μεγαλώνοντας είχα δίπλα μου σκύλους, γάτες, άλογα, παπαγαλάκια, ψάρια και λοιπά αγαπημένα πλάσματα.
Όταν πριν περίπου δέκα μήνες βρήκαμε στα σκουπίδια τη Nalla και την Πανδώρα,
δεν φανταζόμουν το τι θα μου διδάξουν.
Έχω πιάσει πολλά νεογέννητα μωρά στα χέρια μου, αλλά το τι σημαίνει γέννηση, δημιουργία ζωής, ίσως να μην το κατάλαβα ακόμη απόλυτα, αλλά το ένιωσα σε μεγάλο βαθμό πριν δύο περίπου μήνες.
Η Nalla μου έγινε μανούλα.
Η Nalla μου που ένα μωρό είναι και η ίδια, έκανε μωρά.
Ένα τόσο υπέροχο πλάσμα έβγαλε από μέσα του άλλα τέσσερα υπέροχα μικροσκοπικά πλασματάκια.
Και τα κράτησε ασφαλή, ζεστά, χορτάτα.
Μια γάτα που λίγες ώρες μετά τη γέννησή της πετάχτηκε στα σκουπίδια, οδηγούμενη από ένστικτα,
τα έκανε όλα σωστά.
Δεν είναι πως δεν ήξερα πως έτσι θα γίνει. Είναι που πρώτη φορά γίνομαι μάρτυρας, ζώντας μαζί με τα θαυματάκια αυτά.
Η Clara, ο Akita, ο Nallaki jr και ο Snake είναι τέσσερα μικρά θηριάκια.
Καλως ήρθατε στον κόσμο των μεγάλων θηρίων.

1. Η Clara.

2. O Akita.

2. O Nallaki jr

4. O Snake

Παράνοια με γεύση ουίσκι.

Γαμώτο μου έχεις λείψει τόσο πολύ.

Εσύ και η ιδέα σου.

Όλα σου.

Ο περίεργος, εφηβικός, ενθουσιώδης τρόπος που μιλούσες,

αυτά που έλεγες,

ο σειρά που έβαζες τις λέξεις.

Τα δάχτυλά σου,

τα υπέροχα δόντια σου,

ο τρόπος που με κοιτούσες,

ο τρόπος που με έκανες να σε κοιτάω.

Είσαι ότι πιο κοντινό έχω νιώσει σε έρωτα.

There was something there.

There could be something.

I think it could be something.

Me and you.

Ακούγεται σαφώς πολύ λιγότερο μελό στα αγγλικά.

Αλλά πάλι μπορεί όλα αυτά να είναι μόνο μια ιδέα μου.

Μια ιδέα και πολύ ουίσκι.

Πράγμα που με κάνει να αναρωτιέμαι ποιος πίνει ουίσκι στη μέση του καλοκαιριού;

Και επίσης, να γιατί κανείς δεν πίνει ουίσκι στη μέση του καλοκαιριού.

Γράφω και θυμάμαι εκείνο το απόγευμα στο καφωδείων ελληνικό που μου είπες για τα μειλ που σου έστελνε η Ελένη και πόσο δύσκολο ήταν να τη βγάλεις από τη ζωή σου γιατί εμφανιζόταν ξανά και ξανά. Και αλήθεια δεν θέλω να γίνω μια Ελένη που σου στέλνει μέιλ και σε κουράζει.

Αλλά δεν μπορούσα να μη σου στείλω. Δεν το κάνω για να με πάρεις αύριο τηλέφωνο και να μου πεις ότι σου λείπω,  ούτε για να μου στείλεις ένα μήνυμα και να μου πεις να μη σε ξαναενοχλήσω.

Το κάνω γιατί οφείλω να πω κάποια πράγματα που ένιωσα και νιώθω.

Θα ήταν μεγάλη υποκρισία να μη σου πω,

Πως είμαι ερωτευμένη μαζί σου.

Είσαι ο πρώτος άνθρωπος που με κάνει να ξεστομίσω αυτή τη λέξη,

μου πήρε 22 χρόνια να ερωτευτώ, ήθελα να το ξέρεις.

Ακόμη και έτσι.

Ακόμη και με την ιδέα σου.

Μπόρεσα να μας φανταστώ.

Μπορεί να σου ακούγεται αστείο ή γελοίο αλλά με σένα μπόρεσα να μας φανταστώ για πρώτη φορά στη ζωή μου.

Υπήρξε κάτι γαμώτο.

Υπήρξε, τουλάχιστον από τη μεριά μου. 

Θα μπορούσα να γράψω κι άλλα, αλλά θα χάσω την ουσία οπότε…

Καληνύχτα.

A Whole New World

Φεύγω.
Ναι φεύγω.
Δεν ξέρω πως ή πότε το αποφάσισα.
Δεν το πολυσκέφτηκα.
Δεν το σκέφτηκα καθόλου για να λέμε την αλήθεια.
Ξύπνησα ένα πρωί και είδα πως η Θεσσαλονίκη δεν μου κάνει άλλο, δουλειά δεν έχω, φίλους έχω αλλά όχι ότι τους βλέπω κιόλας, κίνητρα και εξέλιξη δεν έχω σίγουρα (τα παιχνίδια στο πισί μου εξελίσσονται καλά πάντως). Άρχισα να γυρνάω στα ίδια,άρχισα να γίνομαι πάλι η Νάντια που ήμουν ένα περίπου χρόνο πριν. Εμπρός για πίσω, χα.
Και χωρίς να το καταλάβω όλα τα βιογραφικά που έστελνα ήταν στην Αθήνα. Δηλαδή το καταλάβαινα αλλά δεν το καταλάβαινα στ' αλήθεια. Καταλάβατε; Όχι; Ε κάπως έτσι και εγώ. Και στείλε, στείλε κάποια στιγμή θα σου απαντήσουν δεν γίνεται.
Και μου απάντησαν.
Πολλοί μαζί.
Το θέμα είναι πως δεν σκέφτηκα τι θα γίνει όταν μου απαντήσουν.
Και τώρα που πρέπει να το σκεφτώ, έχω αρχίσει και παθαίνω κρίσεις πανικού.
Τι πάω να κάνω; Εγώ την αγαπώ τη Θεσσαλονίκη.
Αγαπώ τους φίλους μου και ας μη τους βλέπω συχνά, αγαπώ τη γειτονιά μου και ας γκρινιάζω πως μόνο γέροι ζουν εδώ, αγαπώ τα στέκια και τα εν δυνάμει στέκια μου, τους δρόμους που περπατάω και στις 4 το ξημέρωμα άμα λάχει χωρίς να σκέφτομαι ότι θα μου την πέσουν από κάπου και θα βρεθώ χωρίς πνευμόνια (το καλύτερο όργανο πάνω μου διάλεξα χα χα, πιο μαύρα και από κοράκι τα πνευμόνια μου) -παραληρώ το βλέπεται-

Σήμερα, που έχω 3 ευρώ στην τσέπη μου, πρέπει να σκεφτώ τα τι , τα πως , τα πότε.
Δηλαδή τα πότε δεν με παίρνει να τα σκεφτώ, μένω γρήγορα γρήγορα με τα τι και τα πως.

Φεύγω.
Ναι φεύγω.
Δεν το αποφάσισα ή δεν κατάλαβα πως το αποφάσισα.
Δεν γαμείς.
Τι έχω να χάσω;
Αισθάνομαι τη βαθιά ανάγκη να πω μια φράση που με χαρακτηρίζει, μια φράση-αιτία να με απεχθάνονται φίλοι και γνωστοί λόγω του πόσο συχνά τη χρησιμοποιώ.
Όλα καλά θα πάνε γαμώ το κέρατο μου.
Είμαι σίγουρη.
Δηλαδή δεν είμαι σίγουρη, αλλά δεν πειράζει.
Στην τελική το είπε και η Άση. Φέτος είναι η χρονιά του ταύρου.
Ε τι στο διάολο, κάτι παραπάνω θα ξέρει....



edit: προχτές δεν κοιμήθηκα το βράδυ και  το πρωί κατέβηκα να στις δημόσιες υπηρεσίες (όχι χωρίς λόγο, δεν είμαι τόσο μαζόχα). Ένιγουέι, στο αστικό μου ήρθε έμπνευση και στριμωγμένη σαν τη σαρδελίτσα, έβγαλα το τευτεράκι μου και έγραψα τα παρακάτω που παραθέτω αυτούσια (χα χα):

Σήμερα πέτυχα στο λεωφορείο, δύο security με αλεξίσφαιρα, ασυρμάτους και τα πάντα. Προς στιγμήν φαντασιώθηκα μια εποχή που τα πάντα έχουν ακριβύνει στον ύψιστο βαθμό και τα  μέσα μαζικής μεταφοράς δεν είναι πλέον μαζικής αλλά μέσα μεταφοράς των λίγων και προνομιούχων. Ιδιωτικές εταιρίες μισθώνουν το 6άρι, το 5άρι και το λεωφορείο κάθε άλλης γραμμής, επιβάτες πληρώνουν υπέρογκα ποσά για τη μετακίνησή τους και security με αλεξίσφαιρα, ασυρμάτους και τα πάντα, εποπτεύουν στις διαδρομές προς αποφυγήν ληστείας, όπως ακριβώς στις τράπεζες. George Orwell, who?

ps1 όταν δεν κοιμάμαι κάνω πολύ καμένες σκέψεις.
ps2 απεχθάνομαι τα αστικά το καλοκαίρι. Γεμίζουν ασφυκτικά γιατί όλοι έχουν κάτι πολύ σημαντικό να κάνουν στο κέντρο και όλοι μυρίζουν επαρκώς άσχημα για να συγκριθούν με κουνάβι (και άντε να καταλάβω πως τρέχεις όλη μέρα και ακόμη και αν έχεις κάνει μπάνιο μετά από τόσες ώρες έχεις βρομίσει, αλλά στις οχτώ το πρωί γαμώ την πουτάνα μου γιατί να υπομένω τέτοιο βασανιστήριο; Ε;)

Το μήνα που μας πέρασε.

Θα το κάνω και εγώ.
Αυτά είναι τα δέκα σημαντικότερα πράγματα του μήνα που πέρασε, σε σχεδόν τίτλους.

1.Απολύθηκα.
Ω ΝΑΙ! Αγαπημένοι μου διαβαστές παίζει να είστε οι μόνοι που δεν είχα πρήξει για το πόσο πολύ θέλω να απολυθώ. Από τον ενάμιση συνολικά χρόνο που δούλεψα στο π******, χαλαρά τον ένα γκρίνιαζα πως θέλω αλλά δεν με απολύουν. Mission accomplished, την αποζημίωση τη φάγαμε ή μάλλον την ήπιαμε μέσα σε μία εβδομάδα!

2.Έγινα 22
Ολόκληρη κοπέλα. Δεν θυμάμαι πολλά, εκεί έφυγε η μισή αποζημίωση, πρέπει να πέρασα καλά πάντως.... Την επόμενη ξύπνησα πανικόβλητη νομίζοντας πως έχω αφήσει την εξώπορτα ανοιχτή και τα κλειδιά επάνω. Αποδείχτηκε πως όλα ήτο άντερ κοντρόλ και εγώ φορούσα και πιτζάμες, αμέ!

3.Το μπλογκ έγινε 4
Ετοίμαζα χαρές και πανηγύρια αλλά κάπου στις μέσες των ετοιμασιών απολύθηκα και ξέχασα και το όνομα μου. Άντε και του χρόνου!

4.Πήρα ποδήλατο
Ε-πι-τέ-λους. Mountain, με αναρτήσεις, και δισκόφρενο, αμέ.
 Έχει μόνο ένα κακό.
 Αγωνιστική σέλα.
O κώλος μου με πεθαίνει περισσότερο από το πετάλι.
True story.

5.Κουρεύτηκα
Το ξέρω μπορεί να μη φαντάζει τόσο σημαντικό, αλλά μου έφυγε το κλαπέτο μέχρι να πετύχουμε αυτό που ήθελα. Τον τελευταίο μήνα παίζει να έχω πάει για κούρεμα περισσότερες φορές απ' ότι τα τελευταία δύο χρόνια συνολικά.

6.Μαραθωνιάστηκα
Όχι στην κυριολεξία, αλλά έτσι όπως ήμουν χτες θα μπορούσα και μαραθώνιο να τρέξω.
Ξεκίνησα με τα πόδια από την Π. Μελά με σκοπό να περπατήσω λίγο παραλία και μετά να πάρω λωφορείο για καλαμαριά αλλά σε κάποια φάση το έχασα τελείως και ξαφνικά βρέθηκα έξω από το σπίτι μου. Σε 45 λεπτά, αλήθεια, να κάνω και σταυρουδάκι. Ούτε το λωφορείο τόσο γρήγορα.

7. Ερωτεύτηκα
Ο μαραθώνιος που λέγαμε που λέτε να οφείλετε;
Λοιπόν αγαπημένα μου παιδιά, επειδής εγώ τα συμπτώματα αυτά πρώτη φορά τα έχω, δηλώνω πως ο έρωτας είναι για τον πούτσο (με το μπαρδόν). Πόσο μάλλον όταν το αντικείμενο του πόθου μας, μας κάνει τη ζωή δύσκολη. Enough said.

8. Σχεδόν τελείωσα το tattoo.
Ούτε ο Κlimt τόσο καιρό πια για να τελειώσει τον πίνακα. Οι φίλοι μου μόνο μπουκάλι δεν μου άνοιξαν, κόντευα να κλείσω χρόνο με ένα μισοτελειωμένο tattoo στο χέρι.
Ο Jamer έδωσε ρέστα, μεγαλούργησε, μιλάω για αυτόν και κλαίω  :P
Μία τελευταία μικρήηηη συνεδριούλα έμεινα, για τις λεπτομέρειες και θα είμεθα έτοιμοι λέμε!

9.Πάρταρα.
Πάρταρα τόσο πολύ, τόσο έντονα τόσο συνεχόμενα. Μετά από ενάμιση χρόνο σκλαβιάς με μια δουλειά που με ανάγκασε να χάσω, συναυλίες, party, events μεγατόνων κουτουλου κουτουλου, έβγαλα όλα μου τα απωθημένα σε ένα μήνα. Άντε γεια!

10. Κέρδισα 50 ευρώ στο κίνο.
Ψέμματα αλλά αλήθεια δεν βρίσκω κάτι άλλο σημαντικό ή σχεδόν σημαντικό, αφήνω ανοιχτό το όπτιον του edit για αργοτερότερα.

ΥΓ Καλό μήνα!

ΥΓ2 Το ποστ είναι βασισμένο σε αληθινά γεγονότα.

ΥΓ3 Και ελαφρώς κλεμμένη ιδέα από την Flonsavardu

edit: work in progress και αυτή ήτο η καλυτερότερη φώτο που μπόρεσα να βγάλω δεδομένου ότι αυτοτραβήχτηκα (το παιδί λάστιχο έγινα για πάρτη σας λέμε)

Super Mario

Σήμερα ξύπνησα με ένα περίεργο και ανεξήγητο, αίσθημα εκνευρισμού και βιασύνης να με κατακλύζει.

Ανεξήγητο αρχικά, γιατί καθώς ανακάθισα στο κρεβάτι άρχισα να θυμάμαι κομμάτια, φαινομενικά ασύνδετα μεταξύ τους, από το όνειρο που είδα στον ύπνο μου.

Σηκώθηκα πλύθηκα, έκανα καφέ και έκατσα στο μπαλκόνι με ένα τσιγάρο και τον ήλιο να έχει πάρει την κατάλληλη θέση για να με τυφλώνει. 

Και σιγά σιγά πρόσωπα άρχισαν να ξεπετάγονται από το χτεσινοβραδινό όνειρο. (το χτεσινοβραδινό δεν είναι και πολύ accurate μιας και όπως όλοι ξέρουμε τα όνειρα κρατάνε κλάσματα δευτερολέπτων και δεν θα μπορούσα να τα τοποθετήσω σε κάποια χρονική στιγμή με ακρίβεια, εκτός και αν κάποιος με καλωδίωνε πριν την πέσω. Ξεφεύγω το ξέρω, but who cares?, δικό μου είναι το μπλογκ ότι θέλω το κάνω! :P)

Το αστείο, περίεργο, παράδοξο(!?) είναι πως όλα αυτά τα πρόσωπα δεν είχαν καμία απολύτως σχέση μεταξύ τους. Ήταν εκεί ένα συμμαθητής μου από το δημοτικό, η τύπισσα που δίδασκε photoshop στη σχολή μου, πρώην μου, μια φίλη που έχω να μιλήσω μαζί της πάνω από 4 χρόνια, μία άλλη που μίλησα μαζί της εχτές, ο αδερφός μου, ένας τυπάκος που έρχεται στο πλαίσιο χαλαρά κάθε μέρα, ένας άλλος που ήταν χαλαρά ο χειρότερος  πελατάκος που μου έτυχε ever, ok νομίζω point taken. Για την ακρίβεια ο κόσμος ήταν άπειρος στο εν λόγω όνειρο και όλους μπορώ να τους ονοματίσω. Όλους εκτός από έναν. Ή μάλλον μία. Δεν θυμάμαι την δευτεραγωνίστρια. Θυμάμαι πως ήταν πολύ bossy οπότε παίζει να ήμουν απλά εγώ και να με έβλεπα διπλή (όνειρο είναι dudes).

Και τώρα το σκηνικό. Αυτό είναι το πιο περίεργο από όλα. Χτες στο όνειρο μου  ήμουν ο Super Mario. Το μυαλό μου μετατράπηκε για τα δευτερόλεπτα που κράτησε το όνειρο, σε platform game και εγώ απεγνωσμένα προσπαθούσα να σώσω την princess Peaches ( ή όποιον άλλο προσπαθούσα να σώσω, anyway)

Δικάβαλο σε skaterboard , τρέξιμο  για να διασχίσω χωράφια καλαμποκιού πριν ξυπνήσει ο φρουρός, μεγάλοι γλάροι που με μετέφεραν στον αέρα για να χτυπήσω το καμπανάκι του τερματισμού.

Camping με αντίσκηνα και φωτιά στη μέση , μέσα σε τεράστια ψηλοτάβανα δωμάτια, debate με επιχειρηματολογία σαν αυτά που διοργανώνουν τα σχολεία, φίλοι εχθροί γνωστοί και άγνωστοι και όλα αυτά παρέα με ένα δευτεραγωνιστή που πασχίζω να θυμηθώ το πρόσωπό του και δεν το καταφέρνω με τίποτα.

That's a fucked up situation. 

ps. Καλό μήνα!

 

Σαν από πάντα

Οι πιο σακατεμένες λέξεις

βγαίνουν αργά απ΄το στόμα

εξατμίζονται

εξαϋλώνονται

και μαζί τους εξατμίζομαι και εγώ.

Τα πιο μεγάλα ψέματα

βιάζονται να γίνουν προτάσεις,

κουβέντες ολοκληρωμένες,

προτάσεις με αρχή, μέση, τέλος.

Ρήματα, ουσιαστικά, επίθετα, αντωνυμίες

Οι πιο δύσκολες αλήθειες

δεν θα ειπωθούν ποτέ

θα πασχίσουν να φανερωθούν 

μα και πάλι 

και πάλι...

Κάτι είναι αυτό που πάει στραβά.

Κι όμως θα φτάσει η στιγμή

 που η φιλοσοφία σου θα βασίζεται 

σε ένα "όλα καλά θα πάνε" 

του κώλου.

Το έχω χάσει το παιχνίδι.

Σαν από πάντα.

The Cat Person

Πριν τρεις μήνες περίπου ακούσαμε νιαουρίσματα να έρχονται μέσα από ένα κάδο. Εκεί βρήκαμε 4 τοσοδούλικα πονικτογατάκια έτοιμα να πεθάνουν από ασφυξία κ κρύο. Τα πήραμε χωρίς να πιστεύουμε πως έχουν κ πολλές ελπίδες. Την πρώτη μέρα τα τυλίξαμε κ προσπαθήσαμε να κρατήσουμε τη σκυλίτσα μας μακρυά από φόβο μη τους κάνει κακό. Τη δεύτερη μέρα ξυπνήσαμε κ τα βρήκαμε να κουρνιάζουν στην αγκαλιά της. Δυστυχώς τα δύο δεν τα κατάφεραν, ή μπορούμε να το δούμε και από άλλη οπτική γωνία μιας κ όταν τα βρήκαμε ήταν ωρών άρα δύσκολο να επιβιώσουν, τα δύο τα κατάφεραν.

Η Νάλλα κ η Πανδώρα.

Η Νάλλα είναι η πανέμορφη γκρι γάτα με την υπέροχη ροζ μυτούλα.

Η Νάλλα τρελαίνεται να πιπιλάει όποιο δάχτυλο βρει.

 Είναι ένα μωράκι. 

Η Πανδώρα είναι το πιο γλυκό πλάσμα που υπάρχει. Την τεντώνεις, την πετάς στον αέρα, την κάνεις μπαλίτσα κ αυτή όχι μόνο κάθεται κ υπομένει τα πάντα αλλά γουργουρίζει με ευχαρίστηση.

Η Νάλλα κ η Πανδώρα πρόσφατα άρχισαν να αναρριχώνται των κουρτινών μας. 

Τον υπόλοιπο καιρό κοιμούνται δίπλα στο τζάκι. 

Έχω αρχίσει να σκέφτομαι πως ο ήλιος τρέφει τα παιδιά κ ο ύπνος τα μοσχάρια (κ τις γάτες). 

Αλλά μόνο δίπλα σε ένα τζάκι. 

Αποχαύνωση ρούλεζ!

Nalla & Pandora