Τετάρτη 13 Ιουλίου 2011

Παράνοια με γεύση ουίσκι.

Γαμώτο μου έχεις λείψει τόσο πολύ.
Εσύ και η ιδέα σου.
Όλα σου.
Ο περίεργος, εφηβικός, ενθουσιώδης τρόπος που μιλούσες,
αυτά που έλεγες,
ο σειρά που έβαζες τις λέξεις.
Τα δάχτυλά σου,
τα υπέροχα δόντια σου,
ο τρόπος που με κοιτούσες,
ο τρόπος που με έκανες να σε κοιτάω.
Είσαι ότι πιο κοντινό έχω νιώσει σε έρωτα.
There was something there.
There could be something.
I think it could be something.
Me and you.
Ακούγεται σαφώς πολύ λιγότερο μελό στα αγγλικά.
Αλλά πάλι μπορεί όλα αυτά να είναι μόνο μια ιδέα μου.
Μια ιδέα και πολύ ουίσκι.
Πράγμα που με κάνει να αναρωτιέμαι ποιος πίνει ουίσκι στη μέση του καλοκαιριού;
Και επίσης, να γιατί κανείς δεν πίνει ουίσκι στη μέση του καλοκαιριού.
Γράφω και θυμάμαι εκείνο το απόγευμα στο καφωδείων ελληνικό που μου είπες για τα μειλ που σου έστελνε η Ελένη και πόσο δύσκολο ήταν να τη βγάλεις από τη ζωή σου γιατί εμφανιζόταν ξανά και ξανά. Και αλήθεια δεν θέλω να γίνω μια Ελένη που σου στέλνει μέιλ και σε κουράζει.
Αλλά δεν μπορούσα να μη σου στείλω. Δεν το κάνω για να με πάρεις αύριο τηλέφωνο και να μου πεις ότι σου λείπω,  ούτε για να μου στείλεις ένα μήνυμα και να μου πεις να μη σε ξαναενοχλήσω.
Το κάνω γιατί οφείλω να πω κάποια πράγματα που ένιωσα και νιώθω.
Θα ήταν μεγάλη υποκρισία να μη σου πω,
Πως είμαι ερωτευμένη μαζί σου.
Είσαι ο πρώτος άνθρωπος που με κάνει να ξεστομίσω αυτή τη λέξη,
μου πήρε 22 χρόνια να ερωτευτώ, ήθελα να το ξέρεις.
Ακόμη και έτσι.
Ακόμη και με την ιδέα σου.
Μπόρεσα να μας φανταστώ.
Μπορεί να σου ακούγεται αστείο ή γελοίο αλλά με σένα μπόρεσα να μας φανταστώ για πρώτη φορά στη ζωή μου.
Υπήρξε κάτι γαμώτο.
Υπήρξε, τουλάχιστον από τη μεριά μου. 
Θα μπορούσα να γράψω κι άλλα, αλλά θα χάσω την ουσία οπότε…
Καληνύχτα.


blogger template by lovebird