Κυριακή 8 Μαρτίου 2009

γουάτ δεν φακ;

Και περνάει ο καιρός
και εγώ μεγαλώνω
και μερικές φορές νομίζω ,
δεν ήταν αληθινή έμπνευση όλο αυτό που έζησα
και εγώ κάθε άλλο παρα ποιήτρια υπήρξα...
Μάλλον περισσότερο της ηλικίας ήταν.
Και αμέσως μόλις τα λουριά έσφιξαν
ξέχασα τις όμορφες λέξεις,
και τα έντονα συναισθήματα.
Ξέχασα τους έρωτες και τις αγάπες...
Και αγγελίες βάζω τώρα στις εφημερίδες,
Φοιτήτρια , αναλαμβάνει τη φύλαξη
και τη δημιουργική απασχόληση παιδιών.
Των παιδιών σας.
Και χτυπάν τα τηλέφωνα στις 3 το πρωί.
Περισσότερο αστείο είναι αυτό
παρά στενάχωρο.
Και ο μπαμπάς αγχώνεται
και με μαλώνει.
Μη βάζεις αγγελίες
δεν ξέρεις ποιός θα σε πάρει τηλέφωνο.
Δεν είναι αστεία πράγματα αυτά.
Είσαι μικρή ακόμη.
Δεν ξέρεις να χειρίζεσαι τις καταστάσεις που σου τυχαίνουν.
Δεν είμαι μικρή.
Ούτε μεγάλη.
Είμαι κάπου στο ενδιάμεσο.
Να γράψω πλέον δεν μπορώ.
Μα ούτε και τις καταστάσεις να χειριστώ καταφέρνω.
γουάτ δε φακ;


blogger template by lovebird