Αυτό το γράμμα δεν έχει παραλήπτη.
Μου λείπεις εσύ
μα πάνω απ' όλα
μου λέιπω εγώ.
Λείπω εγώ από τη γαμημένη τη ζωή μου.
Αυτό το γράμμα είναι μια παράκληση.
Προς κάποιον που ακόμη δεν εμφανίστηκε μπροστά μου.
Προς ένα είδωλο που αντικρίζω κάθε μέρα στον καθρέφτη.
Και υπόσχομαι δεν θα κλαίω άλλο από αύριο.
Αλλά σήμερα αφήστε με να δείξω πόσο αδύναμη είμαι
Σήμερα για μία και μοναδική φορά αφήστε με να είμαι εγώ.
Και ύστερα πάλι θα χαμογελάσω.
Και θα σπαράζω από μέσα μου
Για όλα αυτά τα χρόνια
Για όλες τις στιγμές που δεν.
Μα σήμερα μη μου μιλάτε άλλο.
Και θα υποκριθώ πως τόσα χρόνια χόρτασα ηρεμία.
Ακόμη και αν αυτό που στ' αλήθεια χόρτασα είναι σκατά.
Βάλτε μου ένα Χ και αφήστε με να πνιγώ.
2 σχόλια:
Ακόμα και αν πνίγεσαι,ακόμα και αν όλα σου δείχνουν το αντίθετο, να είσαι πάντα ο εαυτός σου,δυνατή και ήρεμη.
Πόσο μ'αρέσουν τα κειμενά σου.
Και τα γράμματα χωρίς παραλήπτες.
:)
χθες μα και σήμερα ήμουν αυτό που περιγράφεις. για αύριο δεν μπορώ να εγγυηθώ.. σε ευχαριστώ πάντως που καθησυχάζεις την συνείδησή μου και καταλαβαίνω πλέον πως υπάρχουν κι άλλοι που υποκρίνονται πως τόσα χρόνια χόρτασαν ηρεμία (πίσω από τη φαινομενική αναισθησία των πάντων που με φέρνει σε ακόμη μεγαλύτερη απόγνωση).. bye...
Δημοσίευση σχολίου