Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2007

Ιθάκη

ΙΘΑΚΗ

Δεν ξέρω αν έφυγα από συνέπεια

ή από ανάγκη να ξεφύγω τον εαυτό μου,

τη στενή και μικρόχαρη Ιθάκη

με τα χριστιανικά της σωματεία

και την ασφυχτική της ηθική.

Πάντως, δεν ήταν λύση, ήταν ημίμετρο.

Κι από τότε κυλιέμαι από δρόμο σε δρόμο

αποχτώντας πληγές κι εμπειρίες.

Οι φίλοι που αγάπησα έχουνε πια χαθεί

κι έμεινα μόνος τρέμοντας μήπως με δει κανένας

που κάποτε του μίλησα για ιδανικά…

Τώρα επιστρέφω με μιαν ύποπτη προσπάθεια

να φανώ άψογος, ακέραιος, επιστρέφω

κι είμαι, Θεέ μου, σαν τον άσωτο που αφήνει

την αλητεία, πικραμένος, και γυρνάει

στον πατέρα τον καλόκαρδο, να ζήσει

στους κόλπους του μιαν ασωτία ιδιωτική.

Τον Ποσειδώνα μέσα μου τον φέρνω,

που με κρατάει πάντα μακριά.

Μα κι αν ακόμα δυνηθώ να προσεγγίσω,

τάχα η Ιθάκη θα μου βρει τη λύση;



-Ντίνος Χριστιανόπουλος-



πι ες
Δεν είναι ότι βαριέμαι
Δεν είναι ότι έχω καλύτερα πράγματα να κάνω
Δεν είναι ότι είμαι ερωτευμένη
Είναι ότι δεν προλαβαίνω
Ατιμη ζωή
Εργασία και χαρά μας έχεις φάει.
Την αγάπη μου

1 σχόλιο:

Unknown είπε...

πι ες
πιες ζωή και ρέψου χαρά!
;)



blogger template by lovebird