Λόγχη

Το κακό είναι ότι κανείς συνηθίζει.

Αυτό είναι το χειρότερο.

Δε μας μένει καιρός να πενθούμε μια απουσία.

Σε ξεχνώ και κάτι μέσα μου αντιστέκεται,

στρίβει,

γίνεται λόγχη,

γίνεται λόγχη και με τρυπά.

Βουλιάζεις.

Και μαζί βουλιάζω και εγώ.

Είμαστε και οι δυο χωρίς ελπίδα.

Εσύ είσαι νεκρός που ζωντανεύει.

Εγώ ένας ζωντανός που πεθαίνει...