Portishead - Third

Το συγκρότημα που καθιέρωσε τον trip hop ήχο , τον πετάει πλέον από πάνω του και πάει ένα βήμα μπροστά.
Οι Portishead επέστρεψαν, 10 χρόνια μετά την τελευταία τους κυκλοφορία "Roseland NYC Live" που ηχογραφήθηκε με τη συνοδεία της Φιλαρμονικής της Νέας Υόρκης εν έτη 1998.
28 Απριλίου 2008 και το τρίτο στουντιακό άλμπουμ τους είναι γεγονός.
Με αυτό τους το άλμπουμ που φέρει τον καθόλου ευφάνταστο τίτλο "Third", οι Portishead αφήνουν στην άκρη τον γνωστό trip hop ήχο , γίνονται πιο ωμοί , πιο σκοτεινοί , περισσότερο industrial.
Η φωνή της Gibbons παραμένει αιθέρια , σαγηνευτική και όπως πάντα σπαρακτική...
Αν και αυτή η δουλειά τους χαρακτηρίζεται ως η πιο "δύσκολη"-μουσικά- της μέχρι τώρα πορείας τους , οι κριτικές που απέσπασαν ήταν κυρίως θετικές.
Προσωπικά με όσους έχω συζητήσει σχετικά με το "Third" είτε το λάτρεψαν από την αρχή είτε το μίσησαν.
Ανήκω στη πρώτη κατηγορία αν και πιστεύω πως για να καταλάβουμε ένα δίσκο σαν αυτόν θα πρέπει να έχουμε την υπομονή να τον ακούσουμε ξανά και ξανά. Όσοι δοκιμάσουν να το κάνουν καταλαβαίνουν το πόσο δεμένο άλμπουμ είναι , θα εντυπωσιαστουν με την πρωτοτυπία , τις υπέροχες μουσικές , τα καθηλωτικά φωνητικά , την αξεπέραστη παραγωγή.
Για μένα οι Portishead και οι Radiohead δεν θα πάψουν ποτέ να δίνουν μαθήματα πάνω στην παραγωγή δίσκων.
Ξεχωρίζω κομμάτια όπως το Machine Gun -που έγινε και το πρώτο σινγκλ του δίσκου- , το The Rip ,We Carry On, αλλά το αγαπημένο μου είναι το Silence (άλλωστε η αρχή είναι το ήμισι του παντός και το silence σε προδιαθέτει να μείνεις κολλημένος δίπλα στο cd player για να δεις τι ακολουθεί!!

Είτε το Third είναι αντάξιο τον προηγούμενων δίσκων που απογείωσαν τη μπάντα από το Brighton , είτε όχι , ένα είναι σίγουρο. Είναι ο δίσκος της χρονιάς. Γιατί τον έκαναν οι Portishead και γιατί περιμέναμε 11 ολόκληρα χρόνια για καινούργια στουντιακή δουλειά.