Λερώθηκα απ’ τα όνειρα
Και τις επιθυμίες μου.
Έφτυσα προσταγές
Στο λειψό εαυτό μου.
Μίκρυνα τη ζωή μου
Βιβλίο τσέπης την έκανα
Και την έχωσα στην αριστερή τσέπη
Του μαύρου χειμωνιάτικου παλτού.
Λασπωμένες βρισιές πέταξα
Στη γυναίκα μέσα στον καθρέφτη
Απέναντι μου.
Την πείνα
Για συναισθήματα που ποτέ δεν ένιωσα
-που ποτέ δε θα νιώσω-
Προσπάθησα να σβήσω.
Και λερώθηκα απ’ τα όνειρα
Και τις επιθυμίες μου
Και δεν έχω άλλο.
5 σχόλια:
kai den exw allo.
ti allo na'xeis re ponaki mou
ta exeis ola afou..
poiitria mou
s'agapw
xxx
k*
Πάντα έχεις κάτι ακόμα κι αν έχεις χάσει όλα τ' άλλα. Αυτό είναι το πείσμα.
Συνέχισε έτσι, ωραία δουλειά!
Ιάκωβος
τι όμορφο... βάζεις τις σκέψεις μας σε λέξεις...
ποτέ;
:)
σας ευχαριστώ όλους πάρα πολύ και από πάρα πολύ τον καθένα ξέχωρα.
ντάνκε
αναφερόμενος στο ποίημα μετά απο την απουσία μου, έχω να σχολιάσω οτι ακριβώς έτσι πρέπει να κάνουμε όποτε θέλουμε να ζήσουμε το σήμερα.
να μη φοβόμαστε να λερώσουμε τα όνειρα μας, ούτε να λερωθούμε απο αυτά. άλλωστε το όνειρο είναι ο προορισμός, όμως το νόημα παραμένει πάντοτε στο ταξίδι.
οι επιθυμίες μας, κατά τον Νίτσε, είναι ο παντοτινά σταθερός οδηγός των αποφάσεων μας στη ζωή μας. συμφωνώ μαζί του. δεν χρειάζεται να δώσεις κάτι άλλο. ούτε να πεινάς για συναισθήματα που ποτέ δεν ένιωσες, η αισθάνεσαι πως ποτέ δε θα νιώσεις. ο μεγάλος αυτό φιλόσοφος (ο Νίτσε) επίσης είπε την ιστορική φράση "δεν θέλω, ο,τι δεν μπορώ να έχω". απο τότε που το διάβασα προσπαθώ να ζώ με αυτήν την αρχή. απο τις σοφίες που μας οδηγούνε στην ευτυχία, αν ποτέ φιλοσοφήσουμε τη ζωή.
Δημοσίευση σχολίου