Μου φαίνεται πως κάτι τρέχει

Μου φαίνεται πως κάποια βράδια
Άστρα απλώνουν τα χέρια τους
Ν΄αγγίξουν τα σύννεφα
Τ΄ακούω καθώς ανασάνουν
Πάνω απ΄το κεφάλι μου

Προσπαθώ να φέρω στη μνήμη μου
Το φως που εκπέμπουν
Μα το μόνο που θυμάμαι
Είναι σκοτάδι.
Κι όταν ο φόβος με κυριεύει
Ένα χέρι δεν έχω ν΄αγγίξω
Και να με συνεφέρει

Μου φαίνεται πως κάποια βράδια
Νιώθω τη θάλασσα να τρέμει
Όχι σεισμός ή κάτι τέτοιο
Μα σαν ρίγος να τη διαπερνά
Καθώς μαντεύει αν από αγάπη κάνω ότι κάνω
Αγάπη για μένα ή για κείνον
που το χέρι του ποτέ δεν μ΄άφησε ν΄αγγίξω.

Κι όταν τα μάτια μου βλέπουν
Ότι πραγματικά πρέπει να δουν
Είναι αργά , πολύ αργά
Κι η μουσική χαμηλώνει
Και όλα σβήνουν
Και είναι αργά , πολύ αργά
Για να τ΄αλλάξω.