Έτσι μου 'ρχεται
μια μαύρη σημαία να κρεμάσω
απ' το παράθυρο.
Με προσποιητές ανάσες
προσποιητά να ζήσω.
Με κόκκινες κλωστές
στα δάχτυλα
να κάνω πως θυμάμαι..
Αυτά που ξεχνώ
Είναι πάντα τα καλύτερα.
Τα πιο μεγάλα
Τα πιο δυνατά συναισθήματα.
κι όμως
η λήθη
{πάντα}
έρχεται
